بوشهری ها / یوسف صفری | عسلویه بعنوان هسته ی اولیه استقرار صنایع پارس جنوبی، سهم عمده و به سزایی در رسیدن به اهداف توسعه ای میدان مشترک پارس جنوبی داشته است. شکل گیری این حجم از ثروت تنها با حضور متخصصین نفت و گاز میسر نبوده بلکه مرهون همراهی بومیان ساکن منطقه است. مردمی که مهمان نوازی رسم دیرینه ی آنها است. اما این همراهی و ثروت باعث زدودن فقر و محرومیت از سیمای این منطقه نشده و سالیان درازی است که محرومیت همنشین عسلویه است.
آلایندگی بسیار بالای صنایع پارس جنوبی شرایط سختی را برای زندگی مردم در شهر و روستاهای عسلویه ایجاد کرده و علاوه بر تهدید سلامت، برخی از مشاغل سنتی را نیز از بین برده است. و مردمی که به اذعان مسئولین، میزبان شایسته ای برای این صنایع بوده اند، تاکنون نتوانسته اند به حقوق خود دست یابند. اشتغال یکی از بدیهی ترین حقوق مردم عسلویه است که با گذشت دو دهه از حضور صنایع گاز و پتروشیمی هنوز حل نشده است. اگر منطقی و عقلانی به قضیه نگاه شود؛ اولویت اشتغال می بایست با کسانی باشد که بیشترین آسیب از توسعه صنعتی دیده اند و محل سکونتشان به محل استقرار پروزه ها نزدیک تر است. امری که از چشم قانون گذار دور نمانده و با تصویب ماده 47 از قانون برنامه ششم توسعه کشور؛ به کلیه دستگاه های اجرایی تکلیف شده تا نیروهای بومی را با اولویت محل سکونت نزدیک تر بکارگیری نمایند. اما برخی مدیران علی رغم این ماده از قانون و تأکید مسئولین کشوری و استانی مبنی بر بکارگیری جوانان این خطه زرخیز در صنایع پارس جنوبی؛ همچنان شیوه تبعیض، تساهل و قانون گریزی را در پیش گرفته اند و به جرأت می توان گفت؛ اجحافی که در حق جوانان جویای کار عسلویه می شود، در حق هیچ یک از افراد جویای کار سایر شهرهای همجوار نمی شود.
نمونه فاحش این اجحاف را در جذب و استخدام سال های اخیر سازمان منطقه ویژه پارس می توان مشاهده کرد. طبق آمار منتشر شده، از میان 450 نیروی جذب شده در سازمان مزبور، تنها 9 نفر سهم عسلویه بوده است!(اگر چه جذب این نفرات بدون اخذ مجوز رده بالادستی بوده و اکنون با مشکلاتی روبرو هستند) این نگاه و رویه تنها به سازمان منطقه ویژه پارس ختم نمی شود و در سایر شرکت های مستقر در منطقه پارس جنوبی تکرار می شود.
جذب و استخدام پتروشیمی سبلان یکی دیگر از مصادیق اجحاف در حق مردم عسلویه است. در تازه ترین گزارش منتشر شده از طریق پایگاه اطلاع رسانی سازمان منطقه ویژه پارس، سهم بومیان استان بوشهر 98 نفر اعلام شده است که از این تعداد، تنها 4 نفر سهم عسلویه می باشد.
شرکت پلیمر پاد جم یکی دیگر از شرکت های مستقر در منطقه پارس نیز برای تکمیل چارت سازمانی خود در ماه های اخیر اقدام به جذب و استخدام نیرو نموده است. با وجود اینکه هنوز آمار دقیقی از پذیرفته شدگان منتشر نشده اما برخی افراد مطلع می گویند سهم عسلویه در این استخدام صفر می باشد!
یکی دیگر از مواردی که موجب تضییع حقوق مردم عسلویه می شود، زیاده خواهی و بی توجهی به حقوق مردم عسلویه از جانب همسایگان عسلویه است. هرگاه صحبت از اشتغال در پارس جنوبی مطرح می شود، همه برای خود سهمی در عسلویه متصور هستند. ولی زمانیکه حرف از اشتغال در سایر مناطق می شود صرفاً بومی آن شهرستان ها مطرح می گردد. این امر را می توان در فراخوان های جذب و استخدام شهرستان های همجوار مشاهده کرد. بعنوان نمونه در یکی از فراخوان های اخیر (خرداد ماه) منتشر شده در رسانه های لامرد و مهر استان فارس؛ "شرکت غدیر انرژی" فعال در منطقه ویژه اقتصادی لامرد، شرایط بکارگیری داوطلبان را صرفاً بومی شهرستان های لامرد و مهر عنوان کرده است. طبیعتاً چنین امری به لحاظ نزدیکی به محل پروژه، مورد استقبال مردم و مسئولین شهرستان های مذکور واقع شده و حق بلامنازع خود در تصدی شغل های مورد نظر می دانند. در چنین شرایطی همانگونه که آدمی دوست دارد دیگران به حق او تجاوز نکنند و آن را نادیده بگیرند، خود نیز به حکم وجدان و انسان بودن وظیفه دارد حقوق دیگران را محترم شمرد. اما متأسفانه برخی با شیطنت رسانه ای و تفسیرهای خاص از قانون، سعی در اعمال فشار برای دست یابی به سهم بیشتری در عسلویه هستند. درحقیقت چنین رفتارهایی ناشی از نادیده گرفتن حقوق دیگران و زیاده خواهی است. اگر چه امروز با توجه به شواهد عینی سهم سایر شهرها چنانچه از عسلویه بیشتر نباشد، کمتر نیست. ولی آیا با بسته شدن پرونده پارس جنوبی و فعال شدن پروژه هایی نظیر پارس شمالی و صنایع انرژی بر در مناطق ویژه پارسیان و لامرد، سهم عسلویه محفوظ خواهد بود و همچنان تعریف بومی همان تعریف بومی پارس جنوبی شامل ساکنین شعاع 120 کیلومتری پروژه های فوق خواهد بود؟
امیدواریم شرایط به گونه ای رقم نخورد که مردم عسلویه از اینجا مانده و از آنجا رانده شوند.| منبع پیام عسلویه
یوسف صفری
