سیاست / شناسه خبر: 62167 / تاریخ انتشار : 1399/4/10 17:29
|
سجاد بهزادی

رقصی میانه میدانم آرزوست...چرا پرستاران نمی رقصند؟!

بوشهری ها | کرونا هنور آنچنان اپیدمی نشده بود که اضطراب بخشی از جامعه را فرا گرفته بود.جامعه پرستاری خط مقدم این التهاب و نگرانی از وضعیت نامعلوم ویروس کووید 19 بودند.

بوشهری ها / سجادبهزادی |  کرونا هنور آنچنان اپیدمی نشده بود که اضطراب بخشی از جامعه را فرا گرفته بود.جامعه پرستاری خط مقدم این التهاب و نگرانی از وضعیت نامعلوم ویروس کووید 19 بودند.کادر پرستاری که تپیدن نبض زندگی در بیمارستان‌ها بدون وجود آنان دشوار است، لحظه های پر التهابی را به واسطه بیماری کرونا درتقویم زندگی خود ثبت کرده اند."رقص کرونایی" یکی از این لحظه هاست.اما چرا مدتی است که دیگر ، پرستاران شاد نیستند و نمی رقصند؟در هفته های اخیر روایت های اندوه باری از بیمارستان ها و کادر درمان و پرستاران شنیده می شود. بسیاری از آنها به ویروس کرونا گرفتار شده اند و حتی عده ای از کادر درمان جان باختند.برخی مراکز درمان در سراسر کشور به دلیل شیوع کرونا ویروس تعطیل شده اند.برخی اخبار غیررسمی نیز حکایت از ترک خدمت برخی از پرستاران به بهانه های مختلف دارد.

آیا خودخواهی عده ای از شهروندان که حاضر نیستند حتی از ماسک استفاده کنند و جمعیت قابل توجهی را روزانه روانه بیمارستان ها می کند سبب وضعیت نگران کننده در مورد جامعه پرستاری کشور شده است؟ آیا ناکارآمدی برخی مدیران در مهار نکردن مراکز تجمع و رها کردن جامعه به حالت عادی سبب کاهش توان اجرایی جامعه پرستاری شده است؟انگیزش شغلی پرستاران در دوران کرونایی و مطالبات آنان در این شرایط حساس چقدرجدی نگریسته شده است؟

پرسش های زیادی وجود دارد که هر کدام به تنهایی رابطه مستقیمی با کارایی سیستم سلامت کشور وکنترل بیماری کرونا دارد که نگارنده ، جز یک مورد قصد پرداختن به همه آنها را ندارم.

چرا جامعه ایرانی که همیشه از بام تا شام از مسئولان خود در حوزه های مختلف انتقاد می کنند و به باور نویسنده بسیاری از این انتقادها نیز درست است ، حالا خود در این آزمون حساس نسبت به "خود مراقبتی" بعنوان مهم ترین عامل کاهش شیوع کرونا بی توجه است و جامعه پرستاری را با بحران روبرو می کنند؟

ریشه های خودخواهی و مسئولیت گریزی شهروندان یک جامعه از کجا نشات می گیرد وچرا احساس مسئولیت اجتماعی در جامعه ایران پایین است؟

مسئولیت اجتماعی شهروندان در حقیقت تثبیت کننده عملکرد مسئولان در تمام حوزه هاست.هر چقدر جامعه ی پرستاری ما در این وضعیت کرونایی با نشاط باشد و حتی عوامل انگیزشی برای آنان توسط دولت در نظر گرفته شود،چنانچه با تعهد اجتماعی شهروندان همراه نباشد مخاطرات وریسک های حوزه سلامت کاهش نخواهد یافت.

این بار پای جان در میان است.کادر درمان و کمتر پرستاری حاضر است به قیمت از دست دادن جان خود وتنها با انگیزه های مالی ادامه خدمت دهد.آنها مسئولیت اجتماعی ما را می خواهند.این دنیای مخاطره آمیزی که در دوران کرونایی شکل گرفته است جز با مسئولیت اجتماعی فردی و گروهی از بین نخواهد رفت.

 آنگونه که " اولریش بک و آنتونی گیدنز" می گویند تنها دولت ها نیستند که در ایجاد جامعه مخاطره آمیز و شکل گیری بحران های مدرنیته نقش محوری دارند.ملت ها وانسان مدرن باید بپذیرد که در این بحران خاص "عاملیت" دارد و باید مسئولیت خود را برگردن بگیرند و در کاهش استرس و التهاب جامعه تلاش کنند.اگر اینگونه بود رقص کرونایی خاموش نمی شد و حالا جشن کاهش کرونا،جای خود را به جهنمی داده بود که شعله های سرکشش هر روز بیشتر زبانه می کشد.جامعه پرستاری را مبتلا کرده است و بسیاری از ما یکی پس از دیگری می میریم.

 

دانشجوی دکتری جامعه شناسی

کلیدواژه

پرستاران

کرونا

سجاد بهزادی

ارسال نظرات

captcha
کلینک زیبایی
نمایشگاه  پتروشیمی