فرهنگ / شناسه خبر: 63439 / تاریخ انتشار : 1400/3/13 12:31
|
احسان عبدی پور فیلمساز بوشهری

«میجر» حاصل دلتنگی فرخ‌نژاد و علاقه من به سینمایی که دوستش دارم

احسان عبدی‌پور گفت: «میجر» حاصل دلتنگی حمید فرخ‌نژاد و علاقه مستمر من به سینمایی است که دوستش دارم و مشخصات واحدی دارد. یعنی آدم‌ها و داستان‌های آن‌ها در جنوب ایران و مشخصاً بوشهر می‌گذرد.

بوشهری ها /احسان عبدی پور، فیلمسازی جوان در سینمای ایران است که توانسته قصه هایی برآمده از دل اجتماع را با رنگ و بویی از جنوب کشورجلا دهد و به گفته خودش به روزترین قصه های اجتماعی را بدون اینکه قصدی برای بوم نگاری یا ساخت فیلم های توریستی داشته باشد؛ بیان می کند و فیلم «میجر» هم که با طرح موضوعی اجتماعی در لوکیشن جنوب با قاب بندی های اصیل بومی ساخته شده است و حمید فرخ نژاد بازیگر سینمای ایران در فیلم «میجر» علاوه بر بازی، تهیه کنندگی این اثر سینمایی را نیز به عهده دارد. ماژور» در فرانسه و یا «میجر» در انگلیسی ، درجه ای است نظامی و معادل درجه نظامی «سرگرد «در ارتش ایران.  موسی - که عنوان اولیه فیلم احسان عبدی پور هم بود_  در دسته بارخوس ها، سینه سپر می کند و زبان آنهاست و دل نترسی دارد، به همین خاطر آنها میجر صدایش می کنند.  احسان عبدی پور در گفت و گو با روزنامه ایران از کم و کیف این فیلم، همکاری با فرخ نژاد، پذیرفته نشدن این فیلم در جشنواره ملی فیلم فجر و در عین حال پذیرفتن این فیلم درجشنواره جهانی فیلم فجر سخن گفت.

آقای عبدی پور درابتدا از فیلم «میجر» بگویید.

 این فیلم حاصل دلتنگی حمید فرخ نژاد و علاقه مستمر من به سینمایی است که دوستش دارم و مشخصات واحدی دارد. یعنی آدم ها و داستان های آنها در جنوب ایران و مشخصا بوشهر می گذرد. داستان را گذاشتیم وسط، تهیه کننده، نویسنده، کارگردان و بازیگر برای اولین بار کنارهم داستان را پروراندیم و شد آنچه می خواستیم. این فیلم را حمید از جیب خودش ساخت و خب شکل تولید آن آماتوری و جذاب بود. به همین دلیل با حضور قلب و با علاقه بسیار و جون و دل رفتیم جلو و فیلم ساخته شد. تولید فیلم هم خیلی دلچسب بود. غیر از حمید فرخ نژاد که بازیگر شناخته شده ای است و فروغ قجابگلی، باقی بازیگران بومی و جنوبی هستند و خود فروغ و حمید هم خوزستانی. کل فیلم هم در بوشهر می گذرد.

 حال و هوای فیلم در مقایسه با آثار پیشین چگونه است؟

«میجر» حال و هوا و اتمسفر خاص خودش را دارد. ممکن است بنا بر سلایق مختلف بگویند فیلم بد یا فیلم خوبی است، اما فیلم صاحب اتمسفری است.

 فیلم های شما نوعی صمیمیت درون خود دارد و آنچه می گویی از حرف های معمول نیست و نوعی ماندگاری در روایت داستان وجود دارد که لوکیشن فیلم که اغلب در جنوب می گذرد نیز به این فضا کمک کرده است. آیا ساخت فیلم در جنوب کشور و مشخصا بوشهر موتور محرکی برای شما است؟

خیر. این تعلق خاطری که از آن یاد می کنید در بدو امر نیست. در واقع به تنهایی نمی تواند دلیل ساخت یک اثر هنری باشد. یعنی رسالت سینما یا حداقل سینمایی که من و تیم تولید این فیلم بر خود متصور بودیم مساله انسان است. و حالا این انسان یا انسان ها، افرادی هستند که در شعاع زندگی من بوده اند و با آنها مواجه بوده و هستم و اشتراکات بسیاری نیز با آنها دارم. که ترجمه آن می شود جنوب و مختصرترآن بوشهر. اما این فیلم از یک نقد اجتماعی حرف می زند که فراتر از بوشهر است یعنی اجتماعی که می تواند ایران باشد و مناسبات درون کشور را می توان در این فیلم دید. اما رخدادگاه داستان در حال حاضر بوشهر است و اصلا مناسبات فولکلوربه معنایی که انتظار می رود یا داستان توریستی باشد، اصلا در «میجر» وجود ندارد. این فیلم یک قصه به روزی دارد و از تصورات کهنه و قدیمی که نسبت به شهرستان وجود دارد، بسیار به دور است و همان طور که گفتم و باز هم تاکید می کنم یک نقد اجتماعی است. بنابراین به هیچ عنوان قصد بوشهرنگاری، بندرنگاری، گمرک نگاری و غیره را نداشتم و اساسا خود من هم از این وادی ها سیر شده ام و خیلی وقته از آن گذشته ام. البته ممکن است کنار داستان اصلی ویژگی های مردمی مربوط به زندگی در جنوب باشد یا تجربه زیسته خودم در بوشهر در فیلم دیده شود اما این فرعیات مزاحم اصل مطلب نیست.

 حضور حمید فرخ نژاد به عنوان تهیه کننده در کنار «میجر» چگونه بود؟

حمید فرخ نژاد انسان باهوشی است و اگر نقدی به فرخ نژاد وارد باشد خود او مطلع است. اینگونه نیست که ندانسته چه کار کرده است. بنابراین با هوشی که از فرخ نژاد سراغ دارم می دانم که هوشمندانه پای «میجر» ایستاده است و اگر فرخ نژاد پای کار نبود این فیلمنامه سرنوشت دیگری پیدا می کرد. کارکردن با آدم باهوشی مثل فرخ نژاد بسیار لذت بخش بود. حال اینکه همین آدم باهوش در حین کار آنچنان خود را در اختیار فیلم قرار داد که من خجالت می کشیدم و از این جهت خیلی دلمان می خواهد بار دیگر با هم کار کنیم. یکی از فاکتورهای خوب در تولید این است که بخواهیم بار دیگر با هم کار کنیم و اگر این احساس در تیم های تولید ایجاد شود؛ فاکتور مهمی در موفقیت فیلم به شمار می آید. کار کردن با محمود کلاری هم به همین شکل بود. در فواصل بین پلان ها درباره موضوعات مختلف صحبت می کردیم. او حرف هایی می زد که خیلی وقت بود که نیاز داشتم و منتظر شنیدن آن بودم که بسیار لذت بخش بود. من در این پروژه با محمود کلاری در سینمای ایران و جهان قدم زدم و از در کنار هریک از آنها بودن حظ بسیار بردم. یا اینکه فرصتی پیش آمد تا با بهرام دهقانی بار دیگر زانو به زانوی هم بنشینیم و دوباره تدوین کنیم. آخرین فیلمی که دهقانی تدوین کرد «تنهای تنهای تنها» بود. یا با بهمن اردلان برای صداگذاری یا محمود خرسند سر صدابرداری.

 آنچه از حس و حال خوب یاد می کنید به یقین در بیننده هم ایجاد می شود.

امیدوارم چنین باشد. زیرا حس و حال خوب ایجاد کردن در بیننده برای من همواره مهم بوده است.

 بازخوردهای احتمالی از این فیلم داشته اید؟

 دو پیش نمایش داشتیم در ایران و امریکا که هردو بازخوردهای خوبی داشته و در بازخوردها گفتند که فیلم گرمی بوده است و رخ بدی نداشته است ولی امیدوارم بیننده با دیدن این فیلم هم یک سفر خوبی به لایه های زیرین جنوب داشته باشد و هم اینکه یک وجوه تفکربرانگیزی از فیلم دریافت کند.

 آقای عبدی پور فیلم شما در جشنواره ملی از نظر هیات انتخاب مردود اعلام شد، فکر می کنید در فاصله چند ماه چه اتفاقی برای «میجر» افتاده که این بار در جشنواره جهانی پذیرفته شده است؟

اجازه دهید جواب سوال شما را با یادآوری بازی های دوران کودکی ام بدهم. پسرعموی من یکی از همبازی های همیشگی ام بود که در همه بازی ها من برنده بودم و او می گفت که من اینقدر بازی بلد نیستم که از سر نابلدی آنها را می برم چون نمی توانستند حرکت های بازی مرا پیش بینی کنند به همین دلیل همیشه از سر نابلدی بازی را می بردم. حالا جشنواره فیلم فجر هم همین طور است غیر قابل پیش بینی است زیرا او هم همیشه خراب بازی کرده و از کنار بازی خراب، همیشه برنده بوده است. به همین دلیل در حال حاضر هم خوشحال نیستم که این فیلم در جشنواره جهانی نمایش داده می شود و یک سوال بی پاسخ دارم که چرا اول مردود اعلام شد و حالا به قول شما در فاصله چندماه پذیرفته شده است و این معادله را متوجه نشدم و دیگر نمی خواهم درباره آن فکر کنم.

 پاندمی کرونا دنیای همه چیز را تغییر داد و طبعا سینما هم همینطور. در این دوران از اکران آنلاین تا جشنواره آنلاین و مخاطب آنلاین هم داشتیم. حال اینکه مناسبات کرونا، سینما و جشنواره مانند رسم یک مثلث می تواند از این پس برای کلیت سینما تعیین تکلیف کند، ارزیابی شما در این مورد چیست؟

اتفاقا خیلی به این موضوع فکر کردم. یک تفکر غالب و نظر غالب این است که سینما بعد از این دیگر سینمای سابق نمی شود و به طور تلویحی منظور این است که دچار کاهیدگی می شود. من به لحاظ عاطفی فکر می کنم نیاز به داشتن آیین سینما رفتن و فیلم را روی پرده نقره ای دیدن کماکان حفظ خواهد شد. زیرا سینما رفتن از معدود آیین های خواستنی و کمیاب در زندگی ما است که نیاز به بودنش داریم و فکر می کنم این آیین که بسیار هم جذاب است پس از کرونا همچنان به حیات خود ادامه دهد و خیلی قائل به این نکته نیستم که یک وقفه ۲ ساله می تواند یک رفتار ۱۲۰ ساله را تغییر بدهد و از آن دسته از افراد خوشبین به ادامه حیات سینما در یک سالن تاریک و پرده نقره ای پس از کرونا هستم.

 با نوع نگاهی که شما به سینمای پس از کرونا دارید، احتمال دیدن فیلم «میجر» در سینما همراه با مردم وجود دارد.

به هیچ عنوان زیر بار اکران آنلاین نمی روم. این فیلم برای مدیوم سینما ساخته شده و در قاب تلویزیون نمی گنجد.

 با توجه به اینکه گفتید فیلم «میجر» یک نقد اجتماعی است، آیا می توان به لحاظ نوع نگاهی که به اجتماع داشتید، آنها را در امتداد هم قرار داد؟

 خیر. نمی توانم یک شکلی رسم کنم. چون خودم هم خطوط منفصلی هستم و پیوستگی حیات و رفتار ندارم. مانند خیلی از آدم های دیگر. این فیلم هم یک جزیره دیگر در کارنامه کاری من است. اما داشتن دغدغه اجتماعی در هیچ یک از فیلم های من غایب نیست و توجه به موضوعات اجتماعی در همه فیلم های من غیر قابل انکار است. علاوه برعامل مشترک مبنی بر داشتن دغدغه اجتماعی، محل رخداد داستان و اصرار بر عدم استفاده از بازیگر حرفه ای هم در همه آثار مشترک است و در یک طاقچه قرار می گیرند ولی جزیره های متفاوتی هستند.

تقدیم اولین اکران «میجر» به خسرو سینایی/ سفری که تنها با سینما ممکن شد |  خبرگزاری ایلنا

 به عنوان سوال آخر فکر می کنید با توجه به شرایط کرونا تا چه اندازه مخاطب به سالن ها می رود و به عبارت دیگر انتظار شما از حضور مردم چیست؟

انتظار داشتن مقوله پیچیده ای است و نمی توانم بگویم چه انتظاری از مردم دارم. اما من از خودم و فیلمی که ساختم انتظار دارم. دلم می خواهد ساز و کارهایی سر راه این فیلم قرار بگیرد که دیده شود. هدف غایی یک مولف دیده شدن اثرش است.

کلیدواژه

میجر

احسان عبدی پور

ارسال نظرات

captcha
کلینک زیبایی
نمایشگاه  پتروشیمی